اثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی زناشویی زوج ها

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مهارت های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی زناشویی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعۀ آماری تحقیق زوج های شهر اصفهان در سال 1389 و نمونۀ تحقیق 30 زوج بود که به روش داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامۀ رضایت زناشویی اینریچ (1989) بود. مداخلۀ آزمایشی (مهارت ارتباطی با رویکرد اسلامی) بر روی گروه آزمایش به مدت 6 جلسۀ 90 دقیقه ای و یک بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامۀ آموزشی از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری (یک ماه پس از اجرای پس آزمون) به عمل آمد. به منظور تجزیه و انجام داده ها از تحلیل واریانس چندمتغیری و کواریانس (مانکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر بهبود رضایت مندی زناشویی زوج ها در پس آزمون و پیگیری مؤثر بوده است (01/0 p < ).